Sterk sjálfsmynd er góð forvörn

Hvað verður til þess að sumum einstaklingum virðist ávallt ganga vel hvað sem á dynur ?

Tengist þetta þróun persónuleikans eða er þetta meðfætt ?

Svo virðist að þeir sem strax í uppvexti njóta umhyggju, öryggis og aga og eru jafnframt hvattir  snemma til að bera ábyrgð og sýna öðrum virðingu, eigi auðveldara með að takast á við ögranir og erfiðleika seinna í lífinu. Þeir leitast við að finna lausnir, þora frekar að leita sér ráða og aðstoðar, líta á sig sem gerendur í eigin lífi og leggja sig fram við að læra af velgegni og mistökum.

Þessir einstaklingar hafa oftar jákvætt viðhorf til lífsins, eiga auðveldara með að tjá hugsanir sínar, tilfinningar og langanir án þess þó að upphefja sig eða ganga á rétt annarra. Þeir setja sér markmið sem eru þeim ekki ofviða og líta framtíðina björtum augum. Þeir læra að þekkja styrkleika sinn og geta sett sig í spor annarra. Þeir eiga oftar gott með að treysta öðrum og leita aðstoðar hjá þeim sem eldri eru og reyndari.

Ábyrgðarkennd, færni í samskiptum og sjálfstæði á barnsaldri eykur líkur á vellíðan og velgengni seinna meir. Þau börn eru oftar fær um að gefa og þiggja í samskiptum, þau eru bjartsýnni og eiga  auðveldara með að setja mörk um hvað þau vilja og hvað ekki í samskiptum við aðra. Þeim gengur einnig betur í námi og félagslegum samskiptum.

Jákvætt uppeldi

Eðlileg örvun og verðskuldað hrós eru lykilatriði í heilbrigðri mótun sjálfsmyndar barnsins, rétt eins og matur og drykkur eru nauðsynleg líkamlegum þroska. Örvunin þarf að taka mið af getu barns og aðstæðum, rétt tímasett og í samræmi við verknað. Leggja þarf áherslu á að uppalendur hlusti og taki virkan þátt í lífi barnsins með því að vera í samvistum við það og sýna áhuga á því sem barnið tekur sér fyrir hendur.

Uppeldisaðferðir og umgjörð skipta máli og því er nauðsynlegt að gera foreldrum kleift að rækta vel samskipti inni á heimilinu.

Tilfinningasamspil :

Annar stór þáttur í eðlilegri þróun sjálfsmyndar er gott samspil tilfinninga  í samskiptum við aðra, sérstaklega við foreldra. Þetta þýðir ekki að stöðugt þurfi að faðma börnin og tala til þeirra hlýjum orðum, heldur hitt að börn finni að þau séu alltaf velkomin og metin. Þetta þýðir heldur ekki að ekki megi skamma börn. Það gegnir um skammirnar eins og hrósið, þær þurfa að vera tengjast tilefninu, bæði í tíma og hvað innihald varðar.

Fyrirmyndir :

Foreldrar og aðrir nánir ættingjar eru gjarnan fyrirmyndir og gott samband við þá sem annast barnið er mikilvægur kafli í þroska. Þegar barnið þroskast meira fjölgar þeim sem barnið samsamar sig með. Þetta geta verið fjölskylduvinir og nágrannar, kennarar og íþróttaþjálfarar, svo fátt eitt sé talið. Umbrot unglingsáranna stækka svið fyrirmynda, sem oft geta á tímabilum ögrað viðteknum venjum og gildismati umhverfisins.

Samfélag, siðir og venjur :

Ýmsar stofnanir samfélagsins utan fjölskyldu og skóla geta líka haft jákvæð áhrif á mótun og þroska barna. Þátttaka í tómstundastarfi og áhugamál, svo sem tónlistarnám,  íþróttir, og annað menningar- og félagsstarf sem hafa styrkjandi áhrif á sjálfsmynd og efla félagshæfni og einbeitingu.

Þegar þessum þáttum er vel sinnt aukast líkur á því að börn verði hæfari seinna meir til að takast á við áföll og erfiðleika í lífi sínu.

Þessir þættir styrkja varnir gegn því að þunglyndi og sjúklegur kvíði spretti upp og dregur úr líkindum þess að barn flosni upp úr skóla, snúi sér frá þroskandi áhugamálum og leiti í áhættuhegðun.